Interview Luis

Interview Luis

Zou je willen beginnen met jezelf voorstelen voor degenen die nog geen les van je hebben gehad?

Ik ben Luis Bautista, ik kom uit Colombia. Ik woon sinds 2012 in Nederland en ik geef nu al vijf jaar les op het Marecollege. Ik geef muziekles aan de 7e klassen, de 8e klassen en alle leerlingen die in de bovenbouw voor muziek kiezen. Ook begeleid ik de schoolband. Ik speel zelf dwarsfluit als hoofdinstrument en verder kan ik een beetje van alles spelen qua muziekinstrumenten. Beetje drum, beetje keyboard, beetje gitaar etc. Mijn muziekstijl is klassieke muziek en Latijns-Amerikaanse muziek. Ik ben muziekdocent geworden omdat het heel moeilijk is om als dwarsfluitspeler je broodje te verdienen.
Ik heb mijn vrouw leren kennen in Amerika, waar ik bezig was met mijn studie. Ze kwam uit Nederland en ik ben samen met haar hierheen verhuist.

Hoe ben je op deze school terechtgekomen?

Muziek is al een onderdeel van mijn leven sinds ik klein was. Mijn vader was schoenmaker en mijn moeder verkocht de schoenen. Mijn vader speelde veel gitaar, ik denk dat ik van hem de muziek heb geërfd. In het weekend ging hij vaak zingen voor vrienden en dan ging ik mee. Toen ik 8 of 10 jaar oud was begon ik met blokfluiten. Daarna heeft me vader me op pianoles gezet en ging ik ook naar theorielessen. Later heb ik zelfstandig dwarsfluit geleerd uit een boekje. We hadden ergens een dwarsfluit gevonden. Ik vond het interessant en ben gaan kijken in het boekje. Het ging dus best snel goed met de muziek. Ik werd gevraagd om muziekles te geven aan kinderen en toen ik 14 of 15 jaar oud was had ik zelfs een klein orkestje met kinderen. Ik begon dus best vroeg als muziekdocent en het ging hartstikke goed. Zo goed zelfs dat ik muziek wou gaan doen in het conservatorium. Dat is een opleiding voor mensen die muziekdocent willen worden. Ik werd op verschillende scholen aangenomen als muziekdocent dat waren onder andere vrije scholen, reguliere scholen en katholieke scholen. Eigenlijk is de enige soort school waar ik geen les heb gegeven de montessorischool.

Dan nu een kritische vraag, ik merk dat veel kinderen koorzang niet leuk vinden, hoe komt dat denk je?

Zingen is niet vanzelf sprekend in Nederland, daarom zijn veel kinderen het niet gewend en daarom hebben ze er wat minder plezier in. Vooral ook de pubertijd speelt hierin mee, het is een fase die na de middelbare school is afgelopen. Ik hoor ook veel oud-leerlingen die dan zeggen dat ze vroeger koorzang super dom vonden, maar als ze nu terug kijken vonden ze het eigenlijk wel heel leuk! Dus 15 jaar geleden vonden ze het niks, en nu vinden ze het super leuk! Gelukkig zijn er nu ook veel kinderen die koorzang leuk vinden! Dat komt eigenlijk door popliedjes, ik ga die steeds vaker gebruiken in koorzang en uiteindelijk wil ik helemaal overstappen op de popliedjes. Kinderen hebben daar namelijk veel meer plezier in. We doen koorzang eigenlijk ook om sociaal contact met elkaar te hebben, helemaal tot rust te komen en het gezellig te hebben! Laatst was het grote concert in de stadsgehoorzaal en daar werkte ik ook met alle klassen naar toe. En dan hebben kinderen het toch heel vaak naar hun zin en dat is een bewijs dat kinderen koorzang uiteindelijk toch heel leuk vinden. In de stadsgehoorzaal is zo’n geweldige ervaring, zo’n mooie zaal en meer dan 800 mensen en nog 300 artiesten, de kinderen, dus meer dan 1100 mensen! Kortom, ECHT EEN GEWELDIGE ERVARING!

Interview door Sepp en fotografie Sepp en Milou

Interview Karel

Interview Karel Das

Kan je beginnen met jezelf voorstellen?

Ik ben Karel Das en ik werk als amanuensis hier op school. Tegenwoordig heet dat TOA, Technisch Onderwijs Assistent, maar daar maak ik wel eens Tao van.

Wat doe je in je vrije tijd?

Veel muziek natuurlijk, ik speel in een Klezmer band en een Folk band. Een tijdje geleden heb ik ook nog in een tango-orkest meegespeeld. Bij het Middeleeuws feest ben ik natuurlijk ook van de partij. Ik houd ook veel van buiten zijn en ik wandel graag, daar hoort nog een verhaal van een paar jaar geleden bij. In de herfstvakantie was ik een week in de Highlands van Schotland; op een dag heb ik de "Ben Ledi" beklommen. Helemaal alleen op die mooie berg! De routebeschrijving vermeldde dat het een zware wandeling was en dat er ooit wandelaars waren, die het niet overleefd hadden.
Toen ik 's avonds helemaal afgepeigerd weer beneden in het dorp was, heb ik de hele avond meegespeeld met de band, op een viool van de hospita geleend!

Hoe was je zelf als kind?

Op de kleuterschool woonde ik vlak aan zee. De lagere en middelbare school waren in Deventer en ik zat daar op dezelfde school als Marco David en Miranda Scheperboer. Ik had twee broers, dus we gingen altijd gezellig samen naar school. De eerste twee à drie klassen van de middelbare school deed ik redelijk mijn best, maar vanaf de 4e begon ik wat luier te worden.

Wist je vroeger al wat je later wilde worden?

Ik wist eigenlijk helemaal niet wat ik wilde doen tot het laatste jaar van de middelbare. Mijn jongere broer en tweelingbroer gingen ergens studeren en wisten al wat ze wilden.

Wanneer wist je wat je wilde gaan doen?

Ik heb weleens aan de grafische school gedacht, maar dat kwam er toen niet van.
Toen leek de zeevaartschool me wel wat. Dat heb ik toen ook gedaan. Ik heb dus voor machinist of werktuigkundige geleerd en daar heb ik ook twaalf jaar in gewerkt. Ik heb ook een tijdje de brugwacht gelopen. Dat vond ik best leuk, maar ik vond het leuker om te weten wat er achter het knopje zit, wat er allemaal in gang gezet wordt. Vandaar dat ik machinist geworden ben.

Hoe ben je uiteindelijk hier op school gekomen?

Op een gegeven moment had ik een beetje genoeg van dat varen. Technisch was het wel leuk en het verdiende ook wel goed, maar ik was vaak lang weg en ik moest de hele tijd op en neer. Al mijn vrienden werkten allemaal gewoon en het was heel moeilijk om dan een afspraak te maken, dus ik vereenzaamde een beetje. Ik had het er uiteindelijk helemaal mee gehad en ik had ook geen vrienden overgehouden van de vaart.

Hoe lang werk je al hier op het Marecollege?

Hier werk ik sinds 2011. Nadat ik was gestopt met varen, heb ik nog bij de Vrije Universiteit in Amsterdam gewerkt als bedrijfstechnicus, maar dat was ook niet echt een succes. Ik moest iedere dag heel vroeg op en was laat thuis.
Vervolgens ben ik op een kunstcentrum beland. Daar was ik een soort klusjesman of huismeester. Ik heb daar acht jaar gewerkt. Het was een hele leuke tijd.
Uiteindelijk kwam er een nieuwe stichting die het pand in beheer nam en ik was niet meer nodig.
Toen ik hoorde dat er hier op school een TOA met pensioen ging, wist ik eerst niet zeker of dat wel wat voor mij was, maar ik heb toch maar gesolliciteerd en al gauw voelde ik me thuis.

Hoe vind je het dan nu hier?

Ik vind het nog steeds geweldig. Wat ik aan sociale dingen miste in de vaart, dat heb ik hier juist weer heel veel.

Wat was een mooi moment hier op school?

De verhuizing naar het nieuwe gebouw was een mooie actie. Alle leerlingen namen hun eigen meubilair mee. Ze liepen in een grote colonne van het oude gebouw hier naartoe.

Hoe ziet jouw ideale school eruit?

Ik zou wel meer aan duurzaamheid willen doen. Ik weet dat er veel scholen zijn waar ze het afval goed scheiden, maar dat kan hier nog veel beter. We zouden ook de verwarming een tandje lager kunnen doen. Ook wil ik bijvoorbeeld een grijswatercircuit voor de wc’s in gang zetten. Dit doe ik natuurlijk voor mezelf en voor de natuur, maar ook om voor jullie een betere toekomst te krijgen.

Wat vind je van het telefoonverbod?

Dat vind ik eigenlijk wel een goede zaak, omdat die telefoon je aandacht opslurpt.
Ik heb gehoord van een school waar ze vanaf de herfstvakantie helemaal geen telefoons mee naar school mochten nemen. Daar gingen de cijfers zo met anderhalve punt omhoog.

Wat zou je wensen als je één wens had?

Er komen een heleboel dingen in me op. Over de omgang met elkaar, maar ook in het grote verband. Ik zou willen dat mensen wat meer naar elkaar luisteren. Ik denk ook meteen aan de natuur om ons heen, aan alle dieren die moeten lijden onder al ons economische gewin. Er wordt nooit iets aan de dieren gevraagd. Ik zou dus willen dat mensen meer rekening houden met de natuur en elkaar.

Vier je kerst?

Ik doe eigenlijk niet zo veel aan kerst, maar ik vind de kerstperiode wel een bijzondere tijd. Tijdens deze periode zak je een beetje weg in een soort bezinning en de laatste jaren ben ik daar wat meer mee bezig. In die donkere kersttijd ga je vanzelf een beetje rustiger aan doen. Dat vind ik eigenlijk rond de kersttijd wel leuk. Even een beetje ‘indommelen’.

Wat zou je nog echt eens willen doen?

Ik ben een motorfiets (die ik al sinds mijn 25e heb) aan het opknappen. Het lijkt me leuk om met de slaaptrein een heel eind naar Zuidoost-Europa of Griekenland te gaan, daar uit te stappen en met de motor en een tent van dorp naar dorp te rijden.

Waar zie je jezelf over 10 jaar?

Ik denk dat ik hier nog wel ben, want het bevalt me goed hier, maar ik sluit natuurlijk niets uit. Als ik ineens een muziekgroepje tegenkom die op tournee gaat door Zuidoost-Europa, dan ga ik misschien wel mee.

Interview door Noam Magril en fotografie en bewerking door Monica van Haaren en Noam Magril.