Interviews terugblik

Interview Marlies

door Yintel de Voogd

Stel je eens voor:
Ik ben Marlies, ik geef biologie aan vwo en havo vanaf de derde klas. En ik ben 36 jaar oud.

Wat zijn je hobby’s?:
Ik besteed veel tijd aan m’n konijnen, omdat je er goed voor moet zorgen, maar ook omdat ik dat gewoon super leuk vind natuurlijk. Ik doe nu sinds een tijdje krachttrainingen en speel graag bordspellen, zoals Andor en lobotomy, maar ook andere waarmee je makkelijk het hele weekend bezig bent.

Wat voor opleiding heb je gedaan? :
Vroeger vond ik biologie ook al leuk, ik wilde heel graag dieren redden en dierenarts worden. Dat is niet gelukt, ik heb de havo moeten doen en daarmee kan je helaas geen dierenarts worden. Daarom heb ik daarna het hbo gedaan, dan kan je als je het eerste jaar goed hebt afgerond doorstromen naar de universiteit en zou ik naar de universiteit van Utrecht kunnen om dierenarts te worden. Dit werd afgeschaft en toen heb ik gekozen om mijn hbo studie af te maken. Toen was ik dierenartsassistent.
Later ben ik door gaan studeren, omdat ik apen heel leuk vind, en toen ben ik daar een master in gaan doen. Maar daar is geen werk in te vinden, toen ben ik via via (en omdat je daar ook extra studie financiering voor kon krijgen) de docenten opleiding in Leiden gaan doen. En was ik ineens biologie docent geworden.

Hoe ben je bij het Marecollege gekomen? :
Er was een vacature en toen kwam ik hier. Het was niet dat ik perse op een vrije school wilde werken, mijn stage scholen waren allemaal reguliere scholen en ik vond de leerlingen heel leuk, maar het onderwijssysteem van de vrije school past beter bij mijn ideeën en idealen. Zelf zat ik niet op een vrijeschool, maar ik denk dat dat wel beter bij mij had gepast, dan een havo/vwo school.

Wat is het leukste aan docent zijn:
De leerlingen! Ik kan een hele dag praten over iets wat ik leuk vind en ik heb leerlingen die geïnteresseerd zijn in biologie.

Heb je een idool? :
Dr. Jane Goodall, een britse primatoloog (iemand die het gedrag van apen en half apen bestudeerd). Zij is de eerste die het gebruik van gereedschappen bij chimpansees heeft ontdekt. In die tijd dat zij studeerde was dat nog niet echt normaal voor vrouwen, en al helemaal niet om in het buitenland te doen. Zij was een van de eerste die dat deed en heeft heel veel voor dierenwelzijn betekent.

Ben jij weleens naar het buitenland geweest ivm studies?
Jazeker! Mijn master heb ik gedaan in Oxford. Ook heb ik geprobeerd al m’n stages in het buitenland te doen. Voor mijn hbo ben ik zes maanden naar Zuid Afrika gegaan. Daar heb ik met verschillende soorten apen gewerkt. Zoals bavianen, vervet apen en nachtaapjes. Ook voor mijn master heb ik twee en een halve maand in Indonesië gewoond.

Wat is jouw lievelings aap?
Dat vind ik erg moeilijk, maar de mooiste vind ik wel de red shanked douc, maar ze zijn zo erg bedreigd dat je een vergunning moet aanvragen om ze in het wild te zien. Die krijg je alleen als je ook daadwerkelijk onderzoek naar ze doet.

Je vind apen heel leuk, en konijnen ook, maar wat voor dier zou jij zijn?
Dan denk ik toch wel een konijn. Want ze kunnen heel goed chillen, maar ook heel vrolijk zijn. Om ze echt te begrijpen heb je wat meer geduld nodig. Ik denk dat ik daar wel bij pas.

Wat zijn jouw toekomstdromen?
Ik wil echt heel graag, samen met mijn vriend, nog de Kilimanjaro beklimmen, dat is de hoogste berg in Afrika. Dit is dan geen werk-toekomstdroom. Werk is belangrijk, want zo krijg je je geld binnen, maar het is niet alles. Ik wil zo veel mogelijk van de wereld zien en deze berg zeker.
Als kind was mijn droom om naar Zuid-Afrika te gaan, dat is gelukt. Daar ben ik er ook achter gekomen hoe bijzonder de Kilimanjaro en het gebied daaromheen is.

Stel je voor, je wint een miljoen euro, wat zou je ermee doen?
Een huis kopen, met veel land en dan dieren opvangen. Dieren die hulp nodig hebben, maar daar zijn konijnen een groot deel van, want veel mensen zijn ze zat na een jaar of twee en dan belanden ze bij het asiel, terwijl ze wel tien kunnen worden. De meeste van mijn konijnen komen ook uit het asiel. Nu heb ik Jivan en Malu. Maar ik heb er wel tien gehad.

Je hebt al gezegd dat je een konijn zal zijn als dier, maar stel je zou een dag wisselen met een mens, wie zou je dan zijn?
Ik ben best blij met wat ik tot nu toe doe, maar het lijkt mij ook is leuk om in een compleet andere cultuur te leven. Ik ben natuurlijk al wat langer in Indonesië geweest, maar je blijft een gast. Het lijkt mij ook heel bijzonder om in dat dorp te zijn geboren, opgegroeid en dat je echt weet dat je daar thuishoort. Qua land denk ik dat Zuid Afrika goed bij mij zou passen. Ik zou daar graag willen wonen als het wat veiliger zou zijn. Natuurlijk zou ik mijn vriend wel heel erg missen, want die zou niet meegaan.

Wat is jouw grootste angst?
Ik weet het niet. Er zijn weinig dingen waarvoor ik echt bang ben. Maar het zou wel echt zonde zijn als we het niet voor elkaar krijgen om de planeet beter achter te laten dan deze nu is.
Voor de dood ben ik niet bang, er is maar één ding dat zeker is, en dat is de dood, waarom zouden we daar dan bang voor zijn?!
Ik hoop dat er na de dood iets van je energie overblijft, misschien in de vorm van inspiratie voor anderen of als reïncarnatie, dat weet ik niet. Ik ben er ook niet echt mee bezig, meer om nu gewoon te leven en de aarde goed achter te laten.

Heb jij een motto/lijfspreuk?
Nou, ik probeer op een manier te leven waarop ik de wereld niet slechter achterlaat. Dan heb ik het over de aarde zelf; ik eet veganistisch, zodat er door mij zo minmogelijk dierenleed en negatief effect op de planeet is. Daarnaast probeer zo lang mogelijk te doen met m’n spullen, waardoor ik minder nieuwe spullen hoef te kopen.
Maar ik heb het ook over de personen zelf, en daar probeer ik voor te zorgen door hier zo positief mogelijk les te geven en rond te lopen.

Is er nog iets dat jij wil delen met de school?
Ik zou het fijn vinden als we met elkaar wat meer voor het gebouw en elkaar zorgen, dus als er iemand alleen zit, dat je daar dan naast gaat zitten, in plaats van doorlopen. Ook als er een jas op de grond ligt, dat je die dan ophangt en niet op gaat staan. Op die manier kan je elke dag wat positiefs doen, en ik denk dat je daar zelf ook veel positiever van wordt.

Interview Ruth Tapia Montanares

Kan je jezelf beschrijven in 4 woorden?
Als ik vier woorden zou moeten kiezen, zijn dat dan denk ik: avontuurlijk, sociaal, simpel en positief.

Waarom ben je naar Nederland verhuisd?
Ik ben naar Nederland verhuisd voor de liefde. Ik heb een Nederlandse vriend. In het begin had ik natuurlijk nog geen plan, daarom heb ik een studie gekozen. Ik vond dat liefde niet mijn enige reden kon zijn, maar het was wel mijn echte reden.

Wat is het grootste cultuurverschil tussen Chili en Nederland?
Het grootste verschil is denk ik dat iedereen hier zo direct is. Met goede en slechte dingen. Mensen zeggen gewoon wat ze denken. In Chili moet je gewoon denken en niks zeggen.

Hoe was je als leerling?
Op de basisschool was ik een erg goede leerling, maar op de middelbare school wou ik juist een beetje de andere kant ontdekken. De minder goede kant. Ik was wel een goede leerling, maar minder enthousiast en ik had niet de allerhoogste cijfers

Welk dier zou je willen zijn?
Ik zou een vogel willen zijn. Dan kan ik overal naartoe vliegen. Naar warm weer of naar het gezellige koude weer. Wat ik wil.

Wat zijn je hobby’s?
Ik hou van reizen, dus daar spaar ik veel geld voor. Ik hou ook van dansen en alles wat met kunst te maken heeft, zoals musea en voorstellingen. Daar krijg ik heel veel voor terug.

Wat vind je zo leuk aan lesgeven?
Ik vind het fantastisch, want dan doe ik iets, waarmee ik heel verschillende typen mensen kan bereiken. Daardoor moet ik ook verschillende manieren gebruiken om iedereen te bereiken. Ik doe dus ook niet de hele tijd hetzelfde. Ik moet mezelf de hele tijd blijven ontdekken en ontwikkelen om andere mensen te bereiken.

Waarom heb je voor Engels gekozen?
Omdat je door Engels veel verschillende mensen uit verschillende landen kunt bereiken. Dat was mijn belangrijkste reden. Door Engels kan je meer dingen studeren en ontdekken en reizen.

Kan je ook nog andere talen spreken?
Ja, Spaans en een beetje Portugees, een beetje Italiaans en een beetje Duits.

Wat is je favoriete film of serie?
Een van mijn favoriete films is wel the notebook, want het is erg romantisch.

En je favoriete muzieknummer?
Dat hangt af van mijn stemming. Soms kan het this girl is on fire zijn, maar het kunnen ook nog heel veel andere nummers zijn.

Hoe ziet je leven er over tien jaar uit, denk je?
Over tien jaar is mijn leven in een ander land met een andere taal. Met veel nieuwe uitdagingen. In ieder geval heel anders.

Interview Vincent van der Hoeven

Dag Vincent! Zou je wat over jezelf willen vertellen?
‘Nou, ik ben Vincent van der Hoeven, 45 jaar, geboren in Leiderdorp en getogen in Leiden en Zoeterwoude-Dorp. Ik heb een mediastudie gedaan in Amsterdam en geschiedenis in Leiden en ben op mijn 30ste begonnen met werken bij het Marecollege, waar ik nu geschiedenis geef. Mijn hobby was boksen, maar na een armblessure ben ik gaan fitnessen om te revalideren. Dat leek me heel saai, maar nu fitness ik vijf dagen per week. Verder kook ik en ben ik ook erg gek van films, muziek en lezen. En geschiedenis natuurlijk.’

Stel, u bezit een tijdmachine. Naar welke tijd zou u reizen?
‘Er is 1 tijdvak de me enorm interesseert. Dat is de 19e eeuw. In die eeuw is er zoveel veranderd, ik zou dan graag in Londen willen rondlopen bijvoorbeeld. Niet om iemand te ontmoeten, maar gewoon om te zien hoe het was. Waar ik ook onwijs nieuwsgierig naar ben, is hoe het leven in bijvoorbeeld het oude Rome zou zijn geweest.’

U heeft vroeger zelf ook op het Marecollege gezeten. Hoe was dat?
‘Tja, om eerlijk te zijn vond ik de middelbare school geen geweldige tijd, maar dat lag ongetwijfeld vooral aan mij. Ik was een erg luie leerling en ik was overal in geïnteresseerd, behalve in schoolzaken. Wel had ik veel plezier in de klas en had goed contact met sommige docenten, waaronder Han van Ouwerkerk. Mijn klas zat vol met herrieschoppers, dus toen mijn klas naar het Marecollege kwam, werden de docenten gewaarschuwd dat ‘het Romeinse legioen’ eraan kwam. We waren aardig wild.’

En u bent nu leraar hier, hoe vindt u dat?
‘Nou, ik zal zeggen dat ik al sinds mijn eerste werkdag fluitend naar mijn werk ga en ik heb heel veel verschrikkelijk werk gedaan! Ik heb bijvoorbeeld op vijf kantoren gewerkt, dat vond ik het allerergste, maar ook in de horeca en de bouw. Dat was best leuk. Het leukste aan het leraarschap is dat ik me nooit verveel. Het is een hele diverse baan en ik hou er van om orde te brengen in chaos. Het werken met jongeren, zoals het lesgeven zelf en lz-gesprekken voeren, vind ik het allerleukst, maar de lange vergaderingen wel wat minder.’

Herinnert u zich nog veel van toen u klein was?
‘Nee, niet echt. Ik weet wel dat ik er erg tegenop zag om naar de middelbare school te gaan, ik vond de lagere school namelijk geweldig. Lezen en tv kijken deed ik het liefst. Sporten niet, ik ben pas na mijn dertigste sportief geworden. Als ik thuis niet in mijn eentje speelde, was ik vaak bij vriendjes te vinden, vooral bij een jongen wiens familie een groot stuk land bezat. Daar speelden we oorlogje en bouwden we hutten. Ik ben nog steeds bevriend met hem.’

Houdt u van muziek?
‘Ja, ik hou erg van muziek. In alle genres, behalve housemuziek en Hiphop, ook al ben ik daar wel mee opgegroeid. Vroeger had ik veel met Seattle Rock en nu meer met Jazz en klassieke muziek. Er is nu één nummer dat ik gewoon niet mijn hoofd uit kan krijgen, het heet ‘Moonage Daydream’ van David Bowie, een van mijn favoriete muzikanten. Ik vind dat zo’n briljant nummer, dat is echt een aanrader!’

Als u een dier zou kunnen zijn voor 1 dag, wat zou dat dan zijn?
‘Sowieso een vogel. Een havik. Dat zijn de dieren die het beste kunnen zien. Ik weet niet hoe haviken leven, maar als ik er een zou zijn, zou ik in een groot bos willen zitten, denk ik. Ik hou namelijk erg van de natuur. Ik zou dan van alles willen doen en zien dat wij mensen niet kunnen.’

Er is een onverwachte aanval van zombies! Hoe overleeft u?
‘Nou, als er zombies komen, en dit bewijst eigenlijk elke zombieserie, moet je natuurlijk het meest bang zijn voor je medemens. Mijn eerste prioriteit zou dus wapens zijn. Het zou dan ook zomaar kunnen dat ik andere mensen moet gaan overvallen, maar ja, je gaat toch voor jezelf. Wel zou ik medestanders vinden… een groep vormen. Ja, zo zou ik het doen, ja!’

Waar bent u nou echt trots op?
‘Ik ben een avontuur aangegaan in het buitenland. Ik heb een bouwval gekocht dat ik nu aan het opknappen ben. Maar als het over mijn persoonlijke leven gaat, ben ik er trots op dat ik en mijn kijk op het leven erg zijn veranderd in de afgelopen 5 jaar. Dat vind ik nog veel belangrijker dan dat huis. Jezelf veranderen is lastig en is eigenlijk ook heel weinig mensen gegund.’

Je hebt 3 wensen, hoe ga je ze besteden?
‘Nou ja, ik zou wel wensen dat mijn familie, vrienden en ikzelf nog heel lang gezond mogen zijn en dat ik voor de rest van mijn leven dat soort mensen om me heen mag hebben. Ik heb er eigenlijk nooit over nagedacht, maar het leven is best kort. Mensen zijn natuurlijk veel belangrijker dan geld of bezittingen. Meer heb ik niet nodig.’

Wat is jouw idee van het ideale leven?
‘Mijn ideale leven is dat ik op mijn stuk land in Hongarije een beetje op de veranda kan zitten lezen, een beetje hout hakken, koken, tuinieren en dat ik het hele jaar familie en vrienden op bezoek kan hebben en zo. Je moet in ieder geval aan de gang blijven. Mensen die beweren dat ze de rest van hun leven op het strand willen zitten met een cocktail, beseffen niet dat ze dat, na de achtste cocktail, wel zat zijn. Gelukkig worden vind ik dan ook niet echt een missie in het leven. Ik vind een zinvol leven leiden, een beter mens worden, veel belangrijker. Goed zijn voor jezelf en voor anderen. Dat is ook nog een mooie wens, denk ik.’

Hoe ziet u zichzelf over 10 jaar?
‘Over 10 jaar spreek ik vloeiend Hongaars, is mijn huis in het buitenland af en heb ik wel wat dingen binnen mijn werk veranderd. Ik moet niet stilstaan. Je moet af en toe iets nieuws hebben en ik werk hier al 15 jaar, soms heb je gewoon nieuwe impulsen nodig.’

Interview door Sterre van Zwieten

Interview Larissa van der Hoeven

Hallo Larissa, wil je jezelf misschien even voorstellen?

‘Ik ben Larissa en ik geef Engels en Wereldgodsdiensten hier op school. Nu zo’n 13 jaar alweer. Daarnaast ben ik vertrouwenspersoon en coördineer ik de Londenreis en de profielwerkstukken voor 10 vmbo. Ik doe eigenlijk van alles wat en dat vind ik erg leuk om te doen.’

Als je een superkracht zou hebben, welke zou het zijn en wat zou je ermee doen?

‘Nou ik denk dat ik onzichtbaar zou willen zijn en als ik dat dan zou zijn, dan zou ik bijvoorbeeld alle mensen die mij irriteren ook gaan irriteren (hahaha!) En natuurlijk zou ik checken of de leerlingen hun huiswerk wel echt maken.’

Hoe ziet je ideale vakantie eruit?

‘Mijn ideale vakantie is met een auto rondtoeren en dan een tentje opzetten; het liefst in vrije natuurgebieden, niet perse op een camping. Rondreizen en dingen bekijken vind ik het allerleukst. De reis naar iets toe vind ik leuker dan in een vliegtuig zitten en dan naar je bestemming gaan. Ik vind het leuker om onderweg te zijn.’

Hoe zou de school eruit zien als jij de architect was?

‘Ja dat vind ik een hele grappige vraag. Ik vind onze school op zich heel mooi. De buitenkant is sowieso heel mooi. De tuin, het achterplein en de hal zijn prachtig. Het enige wat ik nog zou veranderen, is dat ik de lokalen een kleur zou geven. Dus een beetje zachte kleurtjes. Vroeger toen ik op school zat hadden veel lokalen een hele mooie kleur: de ene was roze, de ander was blauw en weer een ander was groen. Dat zou ik veranderen. Verder zou ik er niets aan willen doen; het is een mooie school. In mijn lokaal aan de overkant zou ik wel nog iets willen aanpassen, maar dat is ook niet echt het gebouw van school, dus ik heb mijn eigen lokaal zo leuk mogelijk gemaakt met veel kleur en werk van leerlingen.’

Wat zou jij veranderen in de wereld als je dat kon en waarom?

‘Ik vind dit een lastige vraag, maar wat ik belangrijk vind, is dat in ieder land het volk de meeste macht heeft en niet de overheid. Dus dat zou ik eigenlijk voor ieder land wensen en dan natuurlijk geen oorlogen en geen armoede. Dat iedereen gewoon kan leven zoals die zou willen leven en in vrijheid.’

Zou je eerder 10 jaar terug willen gaan of 10 jaar in de toekomst?

‘Geen van beide. Ik zou niet terug willen want dat is geweest en ik hoef ook niet te weten hoe het over tien jaar is. Ik leef gewoon heel graag in het hier en nu en ik geniet van het leven zoals het is.’

In welke film zou je graag willen spelen en waarom?

‘Ja daar moet ik even over nadenken, ik heb best wel veel films gezien en best wel veel series en als het straks vakantie wordt, komen er natuurlijk ook momentjes dat ik ga Netflixen. Maar ik denk dat ik wel in The Matrix zou willen spelen. The Matrix is eigenlijk een hele actuele film met gave special effects.’

Naar welk land zou je willen emigreren en waarom?

‘Nou ik heb nog niet de hele wereld gezien. Ik heb wel veel gezien maar nog niet alles. Wat ik erg mooi en magisch vond, is Schotland. En nou denken veel mensen aan regen en aan wind en modder, maar Schotland is heel erg mooi. Ik ben daar ooit op de motor doorheen gereisd (wel achterop want ik kan zelf geen motorrijden) en dat vond ik een wonderlijke ervaring. Dus naar Schotland zou ik wel emigreren. Lekker in de bergen en de heuvels, in een hutje met wat diertjes er omheen. Dat zie ik wel zitten.’

Wat zou je doen als je alles kon en overal heen kon gaan?

‘Als ik alles kon en overal heen zou kunnen gaan, dan heb ik eigenlijk niet meer zoveel te wensen. Kijk, het mooie van het leven is dat je soms ook wat heuveltjes over moet of wat moeite moet doen voor dingen en dat is vooral leerzaam. Als alles heel makkelijk is en je hebt alles al of je kan alles al, dan heb je niet zoveel meer te wensen en dan wordt het leven ook een beetje saai. Dus eigenlijk weet ik dat niet zo goed. Ik heb liever dat je iets moet doen voor je doelen, dat je een beetje strijdvaardig in het leven staat en vecht voor de dingen die je wilt. Als je alles al hebt en alles komt aanwaaien, dan is het eigenlijk heel saai.’

Welk dier zou je willen zijn en waarom?

‘EEN KAT! Natuurlijk een kat. Een kat kan de hele dag eten, een kat kan de hele dag slapen en wordt bediend. Een kat hoeft eigenlijk niks, een kat heeft personeel. Het lijkt me heerlijk.’
Maar wat nou als je een gemeen baasje hebt?
‘Nou dan ga je toch lekker weg. Dan ga je op pad, zo zijn katten ook hè, als ze het ergens niet leuk vinden, gaan ze gewoon op reis en dan gaan ze ergens anders kijken of het daar leuker is. Een kat, ja heerlijk’

Welk liedje zou je over willen nemen?

‘Dat is van ‘Protoje’ en dat liedje heet ‘Camera Show’. En in dat liedje vind ik sowieso de melodieën heel leuk maar ook de teksten vind ik heel interessant en zitten vol met wijsheid. Dus dat is wel een beetje mijn liedje.’

Waar zou je beter in willen zijn en waarom?

‘Nou kijk, ik ben niet zo’n sporter maar ik weet wel dat het heel fijn is om te sporten en ik weet wel dat je je daarna heel goed voelt maar ik ben nooit zo gemotiveerd om er dan heen te gaan of het te gaan ondernemen. Dus ik zou de motivatie om te gaan sporten wel wat meer willen hebben. En er zijn natuurlijk heel veel dingen waarin je beter zou kunnen zijn of worden, maar dat is eigenlijk het eerste wat er in me opkwam bij 'wat doe je nou echt niet goed?' en dat is dat: sporten. Dat moet ik vaker gaan doen.’

Wat zijn je top 3 grootste dromen?

‘Het belangrijkst vind ik dat de jeugd in vrijheid opgroeit en zonder angsten de toekomst omarmt en dat we ons allemaal gaan concentreren op de goede en mooie dingen in het leven en dat we met elkaar uitkijken naar een mooie toekomst. En ja dat willen we allemaal wel dat de toekomst heel mooi is, maar dat wens ik gewoon iedereen toe: leef in vrijheid en dat je kunt zijn wie je wilt zonder dat je daar bang voor hoeft te zijn, zonder dat je angsten hebt. Mensen zijn heel angstig de laatste jaren voor allerlei dingen. Ik zou willen dat dat een beetje naar de achtergrond gaat en dat we meer gaan genieten van het hier en het nu en het leven in vrijheid met elkaar. Dat vind ik wel het belangrijkste.
1. leven in vrijheid 2. leven zonder angst, en ja, er zijn zoveel dingen zoals ik net al gezegd heb. Vrede op aarde klinkt een beetje idealistisch maar dat is wel wat ik iedereen gun, dat je kan leven zoals je wilt leven, niet in armoede, zonder angsten en genieten van je vrijheid. Wat zou ik nog meer moeten wensen? Geld, willen jullie natuurlijk horen? Heel veel geld! Nee, dat vind ik niet zo belangrijk.’

Tekst en foto's door Sterre van Zwieten

Interview Antonio Chaves Gomes

INTERVIEW

Antonio

Wat vind je het leukste aan onze school? En wat vind je het stomste?

‘Het leukste is dat iedereen elkaar kent en iedereen niet heel formeel is. De leerlingen en de docenten zijn heel open met elkaar.
En het stomste is dat nog steeds heel veel leerlingen in de pauze op
hun telefoon zitten.’

We hoorden dat er een baby was geboren. Wil je iets over
haar vertellen?

‘Chloé is een heel mooi meisje. Ze is ook mijn eerste kind.
Ik heb een Nederlandse vrouw en ik ben natuurlijk Portugees, dus het
is een mix. We zijn benieuwd wat ze gaat worden. Maar we zijn echt
heel blij.’

Wat herinner jij je van je jeugd?

‘Heel veel, ik was altijd buiten want het was ook lekker weer.
Mijn ouders moesten altijd werken, ik was veel aan het buiten spelen
aan het strand. Altijd met vrienden.’

Wat is één ding dat jij je kind wilt doorgeven?

‘Ik heb in mijn leven nooit veel nagedacht, niet veel plannen gemaakt.
Het ging niet altijd goed, maar uiteindelijk wel. Dus dat wil ik doorgeven.
Dat je gewoon je hart en gevoel moet volgen en eigenlijk van het leven genieten.
Niet te veel zorgen maken.’

Waar komt je interesse in dans vandaan?

‘Ik was eigenlijk heel beweeglijk en altijd buiten zoals ik net zei.
En ik heb familie in Brazilië. Het is altijd een gezellige familie,
altijd feesten en dansen en ik heb ook veel cultuur uit Brazilië
meegekregen. Ik ben heel vroeg begonnen met Capoeira. En muziek is
ook altijd mijn passie geweest. Ik heb muziek en dans altijd al als kind
gehad, ik heb geen herinneringen zonder muziek en dans.’

Wat zijn je hobby’s naast dans?

‘Ik heb niet echt iets anders gehad dan dat ik nu doe.
Op dit moment speel ik drum. En ik zing.’

Wat heb je vroeger voor opleiding gevolgd en
heb je er later ook iets mee gedaan?

‘Ik deed de Jazz-school en later heb ik een muziekopleiding gedaan.
Ik heb heel lang gewerkt als muziekdocent en muziektherapeut.
Later kwam ik naar Nederland voor de Euritmieopleiding.
Dit was de enige plek waar ik een deze opleiding kon volgen.’

Wat was jij vroeger voor leerling op school?

‘Ik denk niet dat ik het beste voorbeeld was. Ik vond school leuk,
maar vooral het sociale aspect. Ik had een schoolband en ik was
actief op school. Maar ik volgde de lessen gewoon omdat het moest. Ik was geen slechte leerling, maar ik deed niet altijd huiswerk
en ik miste veel lessen. Ik heb wel altijd goede cijfers gehad.
Ik ging altijd met zin naar school, maar dan vooral voor de vrienden,
niet voor de lessen. Ik had een paar vakken die ik leuk vond, maar
ik was niet altijd gemotiveerd voor school.’

Waar kom je vandaan en waar woon je nu?

‘Ik ben Portugees en ik woon nu in Leiden, tussendoor heb ik
veel gereisd. Ik heb in Spanje gewoond en in Italië, Engeland
en Zuid-Amerika. Ik heb altijd in het buitenland gestudeerd en
voor werk ook veel gereisd. En sinds tien jaar woon ik in Leiden.’

Ben je getrouwd en zo ja, hoelang?

‘We zijn niet getrouwd, maar we zijn al acht jaar samen.
We willen wel trouwen maar het komt nog wel.’

Interview Violet van Houten

Interview Violet van Houten:

Waarom bent u textieldocent geworden?

Ik ben textieldocent geworden, omdat ik er altijd al mee bezig was. Zelf deed ik ook al theatervoorstellingen en daar maakte ik dan ook eigen outfits voor. En ik vond het leuk. daar verdiepte ik me al snel in. Toen ik mijn papieren aan het halen was voor mijn docentschap, kwam Yolande Boermans (zij is ook textieldocent) op mijn opleiding langs. Daar vertelde ze over het Marecollege en dat daar textiel als vak wordt gegeven. Ik was meteen door het dolle heen en toen ben ik hier komen werken!

Hoelang zit u al in het onderwijs?

Oei, dat is een moeilijke vraag! Ik ben nu al vijf jaar op het Marecollege. Ik heb hier stage gelopen bij textiel. Als docent werk ik drie jaar.

Wat is het raarste dat u ooit hebt meegemaakt als docent?

Dat is een moeilijke vraag. Het zit zo: ik vind dingen niet snel raar (heb je misschien ook al aan me gemerkt). Ik heb wel soms dat ik een leerling een bijzonder dansje zie doen in de les, waar ik erg om moet lachen.
Maar nee, ik heb niet iets meegemaakt wat nou echt raar was, nog niet tenminste.

U heeft altijd mooie outfits aan. Heeft u die allemaal zelf gemaakt?

Dankjewel voor het compliment! Ik moet je wel eerlijk zeggen dat ik mijn outfits niet zelf maak. Dat doe ik pas de laatste tijd en als ik dan kleding maak, is het vaak erg artistieke kleding voor bijvoorbeeld theater of festivals. Maar ik stel wel bijzondere kostuums samen, ik ben meer een stylist. Het kleding maken, dat ben ik nog aan het leren.

Hoe komt u op de inspiratie voor die kleding?

Ik laat me vaak inspireren door de dingen die ik tegenkom, zoals bijvoorbeeld in kringloopwinkels. Dat noem ik altijd schatzoeken. Dat gevoel heb ik als ik een winkel zie: dan kom ik altijd iets bijzonders tegen. Dat is dan niet meteen een hele outfit, maar ik heb al meteen een plaatje in mijn hoofd waar ik het dan mee kan matchen. Ook vind ik het leuk om naar catwalks te kijken.

Wie is je idool in de modewereld?

Mijn idool is Iris van Herpen. Ik vind dat ze wel Nederlands trots is, omdat ze met 3D-geprinte dingen werkt en dat vind ik wel interessant. En verder Alexander McQueen. Maar ik vind Iris van Herpen er wel echt uitspringen. Ze gebruikt ook hele bijzondere technieken in haar kleding.

U vertelde dat u ook een eigen kledingwinkeltje heeft. Waar staat hij?

Ik woon samen met mijn beste vriendin en ze heeft ook veel kleding. Ook heeft ze net als ik ook een kringloopverslaving. We vinden het dan ook leuk om voor andere mensen iets te vinden. Dat liep op een gegeven moment erg uit de hand, dus toen besloten we om kleding te verkopen. Dan nodigen we enkele mensen uit en die krijgen dan een hele make-over. We zijn dan een soort van personal shoppers. Het is eigenlijk een winkel op uitnodiging. We hebben nog geen vaste plek.

Zou u een eigen kledingwinkel willen?

Ik zou graag een winkel of atelier willen hebben. En dat ik dan kostuums maak en daarnaast ook een kledingwinkel heb.

Hoeveel outfits heeft u in totaal?

Haha, dat is moeilijk! Ik zal het proberen te schatten. Ik heb laatst een groot deel van mijn kleding aan het toneel op school gedoneerd. Ik denk dat ik bij de jassen ongeveer veertig of vijftig heb gedoneerd en bij de schoenen rond de honderd, bij de broeken rond de vijftig en bij de blouses rond de 150. Dit combineer ik ook met de kleding van mijn beste vriendin. Wat ik er vooral leuk aan vind, is als vriendinnen van me een feestje hebben of een speciale gelegenheid en dat ze dan aan me vragen of ze mogen komen. Dan trek ik meteen alles uit de kast en dan gaan ze met twee volle tassen weg. Dan hebben ze een leuke avond. Dat vind ik denk ik het leukste, om het met anderen te delen.

Zijn er nog modetips die je wilt meegeven aan leerlingen? Of leraren?

Jazeker! Je moet goed kijken naar de kleurencombinatie. Sommige kleuren bijten elkaar en andere laten de andere kleur juist beter uitkomen. Bijvoorbeeld als je iets blauws in je haar hebt en dan ook dezelfde oogschaduw of nagels. Ook is het belangrijk om de vorm van je lichaam te benadrukken in je kleding. Ik vind dat altijd heel mooi staan.

Interview en fotografie door Bogalech Snijders

Interview Jaap Huizing

Hoe zou u uzelf omschrijven in 3 woorden?

Als ik mijzelf zou moeten omschrijven in 3 woorden, zou ik flexibel, geïnteresseerd en speels gebruiken.

Waar bent u het meest trots op?

Ik ben het meest trots op dat ik mijzelf wel op elke plek snel kan aanpassen, dat komt ook doordat ik erg flexibel ben.

Is dat ook het geval bij klassen?

Jazeker. Wat ik vooral het leukste vind aan periode, is ondanks dat het een programma is, er ook veel ruimte is voor improvisatie. Als ik bijvoorbeeld zie dat er iets niet werkt, heb ik de ruimte om dat te verplaatsen en er iets anders voor in plaats te doen. Ik vind dat heel leuk om als het ware 180 graden te draaien van les.

Is dat ook de reden waarom u dit vak heeft gekozen?

Het grappigste is dat ik het niet heb gekozen. Ik kwam hier om te solliciteren als docent Engels. Er werd mij toen verteld over de functie mentor middenbouw die nog vrij moest komen. De rector Sander beschreef het vak, ik had er zelf nog nooit van gehoord. Ik wist zelf helemaal niets over de vrijeschool. En toen hij het beschreef, leek het mij eigenlijk veel leuker dan docent engels. Ik had wel Engels gestudeerd, maar eigenlijk vond ik het toen al veel leuker om periodelessen in de middenbouw te geven.

Op welke functie heeft u uiteindelijk gesolliciteerd?

Ik heb uiteindelijk op beide functies gesolliciteerd. Maar toen hadden ze een andere docent voor Engels gekozen en mij als periodedocent voor de middenbouw. Ik vind het prettig om mijn eigen keuze te kunnen maken. Dat vind ik ook erg leuk aan deze baan. Ik moet natuurlijk wel de benodigde lesstof geven, daar heb ik zelf voor gekozen, maar ik heb veel vrijheid in hoe ik de les geef.

Wanneer heeft u gesolliciteerd?

Aan het einde van vorig jaar heb ik gesolliciteerd, dit is dan ook mijn eerste jaar.

Hoe denkt u hoe leerlingen u zouden beschrijven?

Ik hoop dat ze mij beschrijven als een goede luisteraar en als een docent die hun problemen serieus neemt en die leerlingen ziet voor wat ze kunnen en niet voor wat ze moeten zijn.
Ik probeer leerlingen soms wel te stimuleren voor nieuwe dingen. Ik zie in elke leerling iets bijzonders. ik hoop dat leerlingen dat zien.

Hoe zou u uzelf omschrijven in het perspectief van een leerling?

Ik was de meest luie leerling van de school. Ik was eerst heel geïnteresseerd en stak altijd mijn vinger op in de klas. Alleen in de 2e klas bleef ik zitten. De docenten kregen mij maar niet aan het werk. Als ik er geen zin in had, dan deed ik het niet. Maar ik was geen vervelende leerling eigenlijk. Er stond op mijn rapport altijd wel dat ik een grappige leerling was, maar dat ze niet wisten wat ze met mij aan moesten, omdat ik niet werkte.

Heeft u daar nu spijt van?

Nee, ik heb daar geen spijt van. Ik ben namelijk nooit gemeen geweest tegen docenten. Waar ik wel spijt van heb, is dat mijn moeder het wel erg zwaar heeft gehad. Ze kon maar niet begrijpen waarom ik niks deed.

Heeft u een tip voor leerlingen die nu ook blijven zitten door onder andere corona bijvoorbeeld?

Aan die leerlingen wil ik dit graag meegeven: Ik ben begonnen op tweetalig onderwijs en ben blijven zitten in de 2e en daardoor uiteindelijk naar Havo gegaan. Uiteindelijk ben ik later wel geslaagd voor mijn VWO-diploma. Nu ik er als dertiger op terugkijk, is mijn hoofdgedachte: "Waar maakte ik mij in vredesnaam zo druk over. In het tempo dat jij het doet, is het goed genoeg". Niemand mag en kan bepalen hoe snel jij je school afmaakt. Dus relax en neem voldoende adem. Het komt allemaal wel goed. Ook als het een jaartje later wordt. Dit is juist de periode waarin je de minste verantwoordelijkheden hebt en dus geniet daar dan ook van, ook al lijkt het nu misschien een drama.

Heeft u huisdieren?

Nee, wel gehad. Ik ben zelf wel met honden opgegroeid. Ik heb sinds ik uit huis ben ook geen hond meer gehad. Want dat kan ik een hond niet aan doen. Ik zeg altijd als een hond niet tot je knieën komt, dan is het een kat. En ook werk ik, dus dan ben ik niet genoeg thuis. Als het aan mij lag, zou ik aan de school vragen of ik mijn hond mee kan nemen elke les. Maar volgens mij is daar een regel voor.

Zou u later dan veel honden nemen?

Ja, ik zou wel een horde aan grote Sint Bernard-honden willen later.

Bent u vegetariër ?

Nee, ik geloof wel in de cyclus van het leven. Ik geloof dat wij de hoeders van de natuur moeten zijn. Maar schaapherders bijvoorbeeld, eten ook hun eigen schapen op. Wel probeer ik zo weinig mogelijk plastic te gebruiken.

Bent u een stadsmens of meer een plattelandsmens?

Ik ben zelf wel echt een stadsmens. Ik hou gewoon van het stadsleven. Als ik een paar dagen naar het platteland ga, ben ik al na 1 of 2 dagen verveeld.

Zoals u weet komt de zomervakantie er bijna aan. Heeft u zelf vakantieplannen?

Ja, ik en mijn vriendin hebben net onze vakantieplannen veranderd, we gaan namelijk nu naar Portugal. En ik ga met vrienden naar Berlijn. Ook ben ik van plan om naar Frankfurt te gaan. Daar woont namelijk een goede vriend van mij.

Zo te horen vindt u op vakantie gaan erg leuk ?

Dat is nou grappig, ik hou absoluut niet van reizen. Veel mensen zeggen dat het om de reis gaat, maar het reizen vind ik zelf verschrikkelijk. Maar het is wel zo dat ik veel vrienden heb, verspreid over heel Europa. Dit kwam door mijn studietijd in Amsterdam. De reis heb ik er wel voor over. Zeker omdat ik vind dat je als docent erg hard moet werken en het is dan ook erg leuk om even te genieten.

En bent u dan een feestbeest of een losgeslagen tourist?

Ik ben zeker een feestbeest. Ik geef zelf niks om foto’s . Ik heb denk ik, bij wijze van spreken, in mijn hele leven maar 18 foto’s gemaakt en dan 2 waar ik zelf op stond. Als ik ergens ben wil ik het eten proeven, mensen leren kennen en bijvoorbeeld kijken waarom ze op een bepaalde manier dansen. Ik vind oude gebouwen zelf niet echt interessant. Ik was met een vriend in Azië en daar heb je veel tempels. Toen we twee tempels hadden gezien, waren wij het een beetje moe. Ik weet nog dat ik aan mijn vriend vroeg: “ Hebben we deze niet al gezien?” Maar toen bleek het een hele ander tempel te zijn geweest.
Voor mij is een reis en het land de mensen die er zich in bevinden. Ook vind ik dat eten een groot deel van iemands cultuur is. Je komt meer te weten over iemand als je samen aan het eten bent. Voor mij zit de magie van het leven in het samen optrekken met vrienden, samen lekker eten en een goed gesprek voeren.

Heeft u ook een lievelingseten?

Ik hou veel van stoofpot en zelfgemaakte nasi met kroepoek als bestek.

Interview en fotografie door Bogalech Snijders

Interview Cora van der Reijden

Interview Cora

Waarom ben je hier komen werken?

Ik werk hier nu bijna 15 jaar. De reden dat ik hier ben komen werken, is dat ik gevraagd ben door Peter Kool, dat was de gebouwbeheerder toen. Mijn man werkte hier ook in de kantine, hij maakte de broodjes toen. Dat heeft hij ook iets van 11 jaar gedaan. Dus eigenlijk ben ik gevraagd door de gebouwbeheerder Peter Kool of ik interesse had om hier te komen werken en daar had ik zeker interesse in.

Vind je het Marecollege een leuke school?

Ja, ik vind het een hele leuke school. Ik word heel erg blij van de kinderen, de diversiteit en eigenlijk alles, ook mijn collega’s. Ik vind het gewoon superleuk om hier te mogen werken.

Hoeveel leerlingen komen per dag naar je toe?

Heel veel hoor. Het varieert natuurlijk wel, maar gemiddeld genomen wel iets van 20 tot 30 vragen.

Wat is het raarste dat je ooit gevraagd is?

Er zijn eigenlijk weinig rare dingen die mensen aan ons hebben gevraagd. Er zijn weleens ouders die vragen of de gymschoenen van hun kind nog ergens in een tasje door de school zwerven. Daar is geen zoeken aan, dus dan zeggen we: ‘‘laat je dochter of zoon zelf even zoeken”. Dat is dus best wel een rare vraag.

Wat voor soort leerling was jij vroeger?

Ik was vroeger een leerling die heel graag naar school ging. Ik vond het heel erg leuk, maar vooral heel gezellig. Alleen huiswerk, dat was niet bepaald mijn topfavoriet.

Heb je hobby’s?

Ik fiets heel graag, als het mooi weer is, fiets ik ook naar mijn werk. Ik moet echt wel 50 of 60 kilometer fietsen, wel elektrisch hoor. Ik heb vroeger ook gevoetbald, maar dat is heel lang geleden. Ik hou ook heel erg van wandelen.

Zou je liever op vakantie gaan naar een huisje aan het strand, kamperen in een bos of naar een hotel in een leuk stadje?

Ik ga altijd naar Spanje. Daar ga ik dan naar een huisje met een zwembad en heel dicht bij het strand.

Ga je daar dit jaar ook weer heen?

In de herfst ga ik samen met mijn vriend.

Fotografie en tekst Noam Magril