In gesprek met Yaro

Interview Yaro

Kun je jezelf even voorstellen voor de leerlingen die nog geen les van jou hebben gehad?

Ik ben Yaro, ik ben docent scheikunde en mentor van 8A, dus ik heb veel contact met leerlingen uit veel verschillende klassen.

Wat zijn je hobby’s en interesses?

Ik vind het heel leuk om te wandelen en in de natuur te zijn. Vaak ga ik dan op zoek naar kleine schatkistjes. Dat heet geocachen. Je gebruikt een app om te kijken waar de kistjes zijn. Altijd als ik ergens ben probeer ik ze te vinden.
Vaak doe ik dat samen met mijn vriendin. Zelf kom ik uit Oekraïne en zij is ook van Oekraïense afkomst. Ze woont nu nog niet zo lang in Nederland en ze vindt het daarom nog wel spannend.
Ook hou ik van zingen en doe ik vaak karaoke. Ik luister heel veel muziek; mijn favoriete genres zijn folk metal en muziekparodieën (zoals Weird Al Yankovic). En natuurlijk speel ik ook veel op mijn ukulele!

Waarom ben je eigenlijk naar Nederland verhuist?

Dat was al heel lang geleden. Mijn vader had hier werk gevonden als programmeur en daarom verhuisden we. Ik was toen bijna acht jaar.

Heb je nog een mooi verhaal van je jeugd in Oekraïne?

Ik weet nog goed hoe het daar op de school was. Ik zat op een Oekraïens-talige school en op de eerste schooldag moesten we allemaal in grote parades staan. De nieuwe klassen kwamen één voor één naar voren iedereen moest marcheren met een vlag van zijn eigen klas. Iedereen had ook echt uniforms aan en je moest in de les als de docent binnenkwam allemaal meteen gaan staan naast je tafeltje.
Je mocht pas gaan zitten als de docent dat zei. Een beetje alsof je in het leger zat.
Lang heb ik het daar niet volgehouden, na drie maanden verhuisden we naar Nederland.

Was je op school een beetje een goede leerling?

Op school deed ik het prima. Mijn ouders moesten er wel aan wennen dat het ook gewoon oké is om bijvoorbeeld een 6 te halen, want in Oekraïne krijg je in plaats van een cijfer van 1 tot en met 10 een cijfer van 1 tot en met 5, dan heb je dus maar 5 verschillende cijfers. Als je dan niet een 5 haalde, was je een loser.
Uiteindelijk is het me gelukt om het gymnasium te doen in Almere, waar ik ben opgegroeid. Ik had veel vrije tijd en ik hoefde niet zo veel huiswerk te maken. Het lukte mij om voor alles voldoendes te halen, zonder dat mijn ouders boos werden.

Was je altijd al geïnteresseerd in scheikunde?

Ik wist nog niet heel goed wat ik later ging doen met mijn leven. Ik wilde altijd al wel iets met wetenschap gaan doen, maar ik wist niet precies wat.
Scheikunde is eigenlijk het midden tussen natuurkunde, biologie en wiskunde. Je hebt het eigenlijk altijd wel een beetje nodig, daarom ben ik uiteindelijk scheikunde gaan studeren.

Was je al lang van plan om docent scheikunde te worden of had je eerst andere plannen?

Eerst was ik van plan om doctor te worden in scheikunde en veel te gaan schrijven en zo, maar op universiteit sloot ik me aan bij een groepje studenten die iets gaafs deden, namelijk stichting Rino.
Stichting Rino was een groep studenten die langsreed op scholen om een show te geven en dingen te laten zien met vloeibare stikstof. Vloeibare stikstof is heel vet, het is heel koud en eigenlijk gewoon vloeibare lucht. Je kunt er hele gave proefjes mee doen.
Ik heb 10 jaar lang gestudeerd en bij stichting Rino gezeten, waardoor ik in heel veel verschillende scholen in Nederland kwam en ik vond het eigenlijk wel gaaf om zo’n groep mensen te hebben die naar je luisteren. Dat is een beetje hoe ik erbij ben gekomen om docent te worden.

Ging je meteen hier op school werken?

Dit was de eerste school waar ik echt ging werken. Daarvoor had ik wel andere stages in Gouda en Rotterdam gedaan.

Als je voor één dag een ander beroep mocht hebben, wat zou dat dan zijn?

Gek genoeg denk ik dat het antwoord zou liggen in bouwkunde of iets waarbij ik een huis zou gaan bouwen of iets dergelijks. Het lijkt me leuk om met mijn handen iets groots te maken. Dat zou een huis kunnen zijn of misschien iets binnen het gebouw, zoals het designen van het interieur. Tafels maken voor mensen lijkt me ook wel leuk. Een beetje bouwen en ontwerpen eigenlijk. Ik vind het heel interessant om dat op huisniveau te doen, maar bijvoorbeeld een IKEA kast in elkaar zetten vind ik ook heel leuk.

Als je op dit moment ergens op de wereld heen zou kunnen teleporteren, waar zou je dan heen gaan?

Ik denk dat ik naar Japan zou gaan, want het is net dat ene korte stukje jaar waarin daar de Sakura bloeit en ik ben er nog nooit geweest.

Wat staat er nog op je bucketlist?

Ik wil veel verschillende geocaches in verschillende landen vinden. Ik wil ook naar Madeira gaan dat is een heel mooi eiland dat bij Portugal hoort, en ik wil heel graag naar Nottingham in groot Brittannië. Daar staat een soort hoofdkwartier van Warhammer. Dat is dat poppetjes, dat ik ook hier op school schilder. Naar
Nottingham gaan is een soort heilige tocht voor mensen die dat doen.

Hoe denk je dat je leven eruitziet over 10 jaar?

Over tien jaar woon ik waarschijnlijk nog wel in Leiden en misschien werk ik ook nog wel op deze school, maar ik heb dan naast een leger kinderen op school om te doen wat ik zeg, ook nog een leger kinderen thuis om te doen wat ik zeg.

Als je een dier zou zijn, welk dier zou dat zijn?

Ik zie mezelf altijd als een dwerghamster. Ik denk dat dat ook mijn Patronus is. Het lijkt me heel leuk dat je dan in plaats van een hert of zo een klein vrolijk beestje ziet wegvliegen. Kleine knaagdieren zijn echt mijn spirit animals. Ik heb thuis ook ratjes.

Als laatste iets die veel mensen zich afvragen, wat is nou het verhaal met de avocado?

Toen ik hier kwam werken kreeg ik een avocadopluche van een leerling en dat vond ik leuk om in de klas te zetten. Ik heb hem ook een naam gegeven; Toasty.
Er is nog wel een andere verbinding tussen avocado’s en scheikunde. In de scheikunde heb je het getal van avogadro, dat zegt iets over de hoeveelheid van deeltjes die we kunnen meten en avogadro lijkt gewoon heel erg op avocado.
Toen ik mentor ben geworden hebben we Toasty meegenomen als de klassenmascotte van 8a en dat is hij nog steeds.

Interview door Noam en fotografie Sepp en Milou

Interview Thomas

In gesprek met Thomas Veuger

Hoe lang werk je al op het Marecollege en hoe ben je hier terecht gekomen?

Ik werk hier nu 2 jaar. Vorig jaar ben ik als mentor begonnen van 7B en daarvoor was ik invaller. Toen vroeg Joost aan mij of ik mentor wilde worden, toen zei ik, ‘dat lijkt me wel leuk’. De volgende dag werd ik aangesproken door de directie en die vroeg of ik het jaar daarna zou willen beginnen als mentor van 7B.
Via een uitzendbureau ben ik 2 jaar geleden als invaller gekomen, hier op school. Ik mocht periodeles invallen. Ik had geen idee wat dat was natuurlijk. ‘Nou, dat is het eerste uur les, bepaald onderwerp, vrijeschool.’ zeiden ze. Dat leek mij een ontzettend leuke ervaring, dus zo ben ik hier als invaller terecht gekomen. En de vrijeschool vind ik nu echt iets waar ik blij van word, prachtige manier van onderwijs, terwijl ik het daarvoor helemaal niet kende!

Jij hebt gestudeerd als geschiedenisdocent, waarom vond je dat interessant?

Ik vind de verhalen van vroeger gewoon fantastisch. Ik vond geschiedenis in het begin ook al geweldig. Ik leerde vroeger nooit voor geschiedenis en toch had ik een 9.4 voor mijn eindexamen. Helaas was dat niet het hoogste cijfer van de klas, dat vond ik heel jammer. Ik zou heel graag een keer geschiedenis willen geven op deze school, maar Ane Pieter is zo’n goede docent!

Heb je een droombaan, behalve docent zijn?

Ik zou heel graag als diplomaat aan de slag gaan, dan ben je bezig met de relatie tussen verschillende landen. Dus dan zit je ergens in een ander land of je bent bezig met gesprekken met andere landen en dan zorg je ervoor dat bijvoorbeeld Nederland en Japan vriendjes blijven. Of Nederland en Duitsland. Dat lijkt me heel erg gaaf, om mij in te zetten voor een betere wereld op die manier. En in te zetten voor Nederland. Ik denk dat ik dat nooit zal halen, maar dromen zijn altijd goed om te houden.

Hoe denk jij over papieren agenda’s en het telefoonverbod?

Ik ben een groot voorstander van papieren agenda’s, ik heb er zelf ook één. Veel mensen gebruiken hun agenda op hun telefoon, vind ik ook een mooie manier van wat er tegenwoordig allemaal kan. Het nadeel is dat de batterij natuurlijk leeg gaat. Soms mag je van je docent je telefoon niet opladen en dan heb je geen agenda meer. Bovendien, als je schrijft, kun je woorden veel beter onthouden.
Het verbod op telefoons, ik denk dat veel kinderen die deze krant lezen er tegen zijn, maar ik niet. Het zorgt voor veel afleiding en als Nederland daarvoor kiest dan is daar niks aan te doen. Het is natuurlijk fijn als je hem wel bij je hebt op de heen- en terugweg van school, omdat er iets kan gebeuren. Op school moet je hem dan inleveren denk ik, misschien bij je mentor of bij de ingang. Magister hoef je niet per se de hele dag te bekijken, want er hangt een scherm bij de receptie. Ik heb al gezegd dat ze dan wel meer schermen op moeten hangen, anders moet je helemaal naar dat scherm lopen om het even te checken.

Vier je kerst thuis?

Ik woon niet meer bij mijn ouders, maar ik vier kerst met mijn huisgenoten. Ik woon met drie andere jongens in Leiden. Heel veel leerlingen weten waar ik woon, de optocht bij Leidens Ontzet loopt daar langs, dus dan zien ze mij weleens in het raamkozijn zitten. Ik vier ook kerst met mijn familie aan mijn moeders kant en met de familie aan mijn vaders kant. Dus dat is altijd heel gezellig. Dan gaan we met z’n allen eten en dansen.

Heb je nog geheimen die vanaf nu geen geheimen meer zijn?

Nou, ik ben echt verslaafd… aan die witte Oreo-koekjes. Van die ronde witte koekjes met chocola eromheen, heerlijk! Het gebeurt niet vaak dat ik géén pakje Oreo mee neem met boodschappen doen.
Ook heb ik wel een grote liefde! Maar die persoon vindt mij niet zo leuk helaas… misschien hoop ik daarom op een kerstwonder!

Interview door Sepp Weers en fotografie en bewerking door Milou Wallaart.