Verhalen, gedichten poëzie en strips

Spruut en het watermonster

Spruut en het watermonster

Er was eens een meisje hier ver, ver vandaan, dat meisje heette Spruut. Spruut was erg verwend en kreeg alles wat ze wilde, maar dat veranderde toen ze 12 was. Haar moeder vond dat het tijd werd dat ze leerde zwemmen , Spruut vond het onzin, maar het moest van haar moeder. Uren, dagen, weken, maanden, zelf jaren was ze aan het oefenen. Ze vond het super en ze was onafscheidelijk geworden en kon geen dag zonder zwemmen. Op een dag mocht Spruut een dag niet zwemmen omdat ze ziek was. Ze was woedend en sloot zich op in haar kamer. Na even nadenken kwam ze op het idee om via de pijp naar beneden te klimmen. Normaal ging ze naar een zwembad, maar als ze dat nu zou doen dan zouden mensen haar herkennen en terug naar huis sturen. Dus Spruut liep naar een afgelegen meer waar niemand durfde te zwemmen, dat kwam omdat er een geruchte rond ging dat daar een monster zwemt. Daar geloofde Spruut helemaal niks van en besloot er te gaan zwemmen. Na een tijdje zwemmen werd ze door iets onder water getrokken. Ze schrok, spartelde, gilde maar niks hielp, ze gaf op en dacht dat ze dood ging, maar ze bleef leven. Dat kwam omdat ze onder water weer kon ademen, Spruut was namelijk zo diep onder water getrokken dat ze op een bepaalde diepte weer kon ademen. Ze keek achter haar en begon te gillen. Want voor haar stond een groot groen monster met een bek zo groot als een boek, en mega blauwen ogen die haar recht in de ogen aankeken. Nadat Spruut klaar was met gillen begonnen ze tegen elkaar te praten, na een tijdje was Spruut helemaal vergeten dat ze al lang thuis had willen zijn… Shit ik moet heel snel weg zij Spruut. Het monster: ik til je wel weer naar boven, maar op 1 voorwaarden: Spruut moest de volgende dag weer gaan zwemmen in het meer zodat het monster weer gezelschap had. Er zat niks anders op voor Spruut en ze zou de volgende dag terug komen. Maar toen Spruut weer boven water was hoorde ze overal sirenes. Zo snel als ze maar kon ging ze naar huis zonder dat iemand haar zag natuurlijk. Het ging allemaal goed tot dat ze in haar raam naar haar kamer wou gaan klimmen en haar moeder haar zag. Haar moeder werd razend en was vast besloten om Spruut de rest van haar leven huisarrest te geven tot dat Spruut met een briljante smoes kwam…… Spruut begon te vertellen waaruit deze smoes kwam: Ik kon er niks aan doen want ik werd ontvoerd oor mijn zwemleraar en moest in de nacht gaan zwemmen in het zwembad. Toen ben ik stiekem weggelopen naar huis toen hij naar de wc was. Spruut haar moeder was zo boos op de zwemleraar en het zwembad dat Spruut daar nooit meer mocht komen. Spruut vond het “zogenaamd’’ heel erg en begon ‘’zogenaamd’’ te huilen. Na een tijdje snotteren bij haar moeder zij Spruut: het enige dat me zou troosten is om nog 1 keer met jouw in het afgelegen meertje te zwemmen. Eerst vond haar moeder het niet goed maar uiteindelijk wel. En zo gebeurde het: ze gingen naar het meer en zwommen tot ze (wat Spruut als hoopte) naar beneden werden getrokken en Spruut alles kon uitleggen aan haar moeder hoe het echt zit, maar dat was nog niet alles…Spruut haar droom kwam namelijk uit. Haar moeder en het monster werden verliefd en kregen samen een monsterbaby met een mensen lichaam en een monster hoofd. Zo had Spruut ook nog een zusje. Zo leefden ze met zijn vieren in het water nog lang en gelukkig.

Moraal: nooit alleen in een meer gaan zwemmen (zeker als je nog nooit in de natuur het gezwommen), want je weet maar nooit wat er kan gebeuren.

Strips

Strip gemaakt door Hauke uit 7de klas

Strip gemaakt door Hiske uit de 7de klas

Door Fiene

Ben je bang
Kijk naar buiten
Kijk naar de sterren
die hun licht uitstralen.

De zon komt altijd terug
De maan komt altijd terug.

Ben je bang
kijk naar deze tekening
en dan naar de zon
en de lichtgevende sterren.

Het is donker bij middernacht.
Er is geritsel maar heel zacht. Het monster die lacht.

Als je bang bent in het donker
denk dan aan de maan en de sterren, die geven wat licht.
Zelfs de wolven kijken en huilen naar de maan

Er was eens een heel kleurrijk paard. Als je het paard zag
in het donker was je gelijk al niet meer bang!

Ben je bang in het donker?
Dan ben je bang van dit ....
Alle monsters en creativiteit.

Wees niet bang in het donker.
Je bed en knuffels beschermen je.

Als het donker is
zie je niks.
Maar gelukkig zijn daar de sterren en de maan
die het licht in het donker zijn.

Als het donker is en je bent bang, wees dan het licht of doe gewoon het licht aan.

De gedichtjes zijn geschreven in de 8ste klas, ze kregen de opdracht een tekening te maken met een tekstje voor de kindjes die bang zijn in het donker.

De 9e klassers hebben met zwart en wit papier een portret gemaakt.

Strips deel 2

Strip gemaakt door Liza uit de 7de klas

Kerstgedicht

Kaarsen die branden in huis en overal.
Je ziet ze in de kerstbomen en in de stal.
Kerstmis is een feest maar niet voor iedereen.
Soms is er verdriet en voel je-je alleen.
Mis je dierbaren om je heen.
Hoe wens je iemand als ze verdrietig zijn.
Hoe wens je fijne dagen in een tijd van pijn.
Ik wens je een nieuwjaar.

Zoek mooie avonturen volg je dromen en geniet.
Een tijd van dromen en van dankbaar samenkomen
Ik wens vooral dat het je overkomen mag.

De muur en daarachter

Het meisje rende door de velden. Het hoge gras kietelde aan haar blote voeten. Ze plukte de wilde bloemen, de één nog mooier dan de ander, en ze vlocht ze in haar haar, dat glansde in de avondzon. Toen ze zag dat de zon al laag stond, rende ze vrolijk terug naar het dorp. Op de gezamenlijke kookplek was mama al druk aan het koken. Van alle kanten kwamen dorpelingen aangelopen. De één bracht een mandje wortels mee, een ander kwam aanlopen met een grote pompoen. Samen sneden ze de groenten in stukjes en deden alles in een grote ketel boven het vuur. Toen het al donker was, aten ze de warme soep en dronken ze thee met veel suiker. Ze zaten met z’n allen bij het kampvuur en zongen liedjes en vertelden verhalen tot diep in de nacht. Het meisje zong mee en luisterde naar de verhalen, tot haar oogleden zwaar werden van de slaap. Ze hield van deze avonden, van de mensen uit het dorp. Ze hield van haar leven.
Het meisje was gelukkig. Ze was niet rijk en had geen kamer vol met speelgoed, maar toch was ze gelukkiger dan jij of ik ooit zijn geweest.

De jaren verstreken en het meisje werd ouder. Op de dag van haar vijftiende verjaardag ging ze naar het bos om wilde aardbeien te plukken. Ze wou een taart bakken en een groot feest geven. Algauw vond ze een open plek waar honderden aardbeien groeiden. Om haar heen fladderden de vlinders. Een mooie, paarse vlinder lande zelfs op haar neus. Zo een vlinder had ze nog nooit gezien. Waar kwam hij vandaan? Waren er andere bossen waar heel veel van deze vlinders vlogen? Wat was er eigenlijk in de rest van de wereld? Ze was nooit verder geweest dan een paar kilometer bij het dorp vandaan. De dorpsoudsten vertelden altijd griezelige verhalen over een grote muur, net voorbij de horizon. Wie voorbij die muur kwam, belande in een verschrikkelijke wereld, vol van al het slechte.

Het meisje schrok op uit haar gedachten doordat de vlinder om haar heen begon te fladderen. Wat had ze net gedacht? Ze kon er niet meer bij. Ze had er wel een vreemd gevoel aan overgehouden. Een gevoel dat ze niet kende. Alsof ze op het punt stond van een hoge klif af te vallen, maar tegelijkertijd wist dat beneden aan deze klif alle antwoorden op haar wachten. Ze begon zich dingen af te vragen. Wie ben ik? Waarom ben ik? Ze begreep het niet. Ze had nog nooit zulke ingewikkelde gedachtes gehad. Ondertussen bleef de vlinder om haar heen vliegen. Hij vloog een stukje bij haar vandaan en kwam weer terug. Moest ze hem volgen? De vragen bleven door haar hoofd razen. Ze wist dat ze deze vragen alleen kon stoppen door de antwoorden te vinden. Ze besloot de vlinder te volgen.

Het meisje rende achter de vlinder aan. Ze kwam op plekken waar ze nog nooit was geweest. De vlinder leidde haar naar een groot grasveld. Het vreemde aan dit grasveld was dat er een lijn dwars doorheen liep. Het meisje kon niet zien wat er aan de andere kant van de lijn was. Ze zag alleen vage kleuren en vormen. Alles aan de andere kant van de lijn was donker en wazig. Ze wist dat ze daarheen moest. Naar de andere kant van de lijn. Ze wist dat ze daar alle antwoorden zou vinden, maar iets hield haar tegen. Angst om alles te verliezen waar ze van hield. Toch besloot ze ervoor te gaan. Ze stapte vatberaden op de streep af. Met elke stap die ze zette, besefte ze meer wie ze was, wat ze was. Ze voelde dat ze het bijna wist. Bijna had ze alle antwoorden, maar plotseling botste ze. Ze kon niet meer verder. Het was alsof op de plek van de lijn een enorme muur stond. De muur! Dat was het! Ze stond tegenover de muur waarvoor ze zo vaak was gewaarschuwd. Hoe kon iets dat zo slecht was er toch voor zorgen dat ze er absoluut hen wou gaan? Was dit volwassen worden? Beseffen dat de wereld veel groter was? Dat er zoveel slechte dingen waren, maar ook zoveel mogelijkheden?

Ze begreep dat de muur die voor haar stond, ook in haar was. Tot dan toe had ze zich altijd aan de kant van geluk bevonden, maar dat was ook de kant van onwetendheid. Ze moest de wereld ontdekken. Ook de minder mooie kanten. Ze wou weten. Ze wou vallen en dan weer opstaan. Ze wou leven.
Ze zou de muur breken. Die vóór haar en die binnen in haar.

Met rustige passen liep het meisje op de muur af. Ze wist wat haar te doen stond. Met haar hand raakte ze zachtjes het wazige oppervlak aan. Het verbrokkelde onder haar vingers. De hele muur stortte in. Aan de andere kant zag ze enorme grijze fabrieken. Bosbranden en natuurrampen. Maar ook lachende mensen, huilende mensen. Mensen die wisten en helemaal leefden. De wereld die ze kende versmolt met deze nieuwe wereld. Hoge bergen en grijze flatgebouwen, auto’s en wilde dieren, verdriet en geluk gingen met elkaar samen alsof het nooit anders was geweest. Haar vragen bleven, maar ze begreep nu dat ze de vragen moest omarmen. Genieten van de twijfel. Haar gezicht werd weerspiegelt in een autoruit. Ze keek naar haar spiegelbeeld en wat ze zag was geen meisje. Het was een jonge vrouw.

Herfst Spreuk - Fleur van der Veer 10E

De herfstspreuk

Ik zie rond in het herfstweer,
waar de boom bladeren naar beneden zendt,
wanneer de maan schijnt,
waarin de steden rusten,
de planten zich verstoppen,
en de dieren zich verschuilen,
waarin de mens naar licht zoekt,
en dat vindt in de mensen om zich heen.

Ik zie diep in het bos,
waar de insecten leven,
die spin, hij weeft,
in de dag en in de nacht,
de eekhoorn zoekt naar eikels,
en de egel zijn slaapje houdt.

Tot u, o koude nacht,
wil ik mij vragend wenden,
de kracht om te geloven,
in liefde en in hoop,
om door de donkere tijd te komen.

Fleur van der Veer, 10E

Ik ben de tijd - Novi Amende 8B

Ik ben een klok en draai de hele tijd rond
Ik hang met een schroef aan het plafond
En ik beweeg in mezelf in het rond
Ik sta nooit stevig op de grond
Ik laat mensen naar me staren
Het lijkt een heel makkelijk systeem
Ze hangen me op en beginnen te staren
Dat vind ik helemaal geen probleem
In de les Engels ga ik expres extra sloom
En tijdens gym draai ik lekker door
Ik ben wel vaak met propjes geraakt
Maar ik word weer snel schoon gemaakt
Ik voel me vreemd de laatste tijd
Het is vast de moeheid
Want de hele tijd rond gaan
Laat je niet stevig staan
Als je de tijd wil weten kijkt nu iedereen op zijn telefoon
Dus wat doe ik hier ik krijg niet eens loon

Kerstspreuk

Ik zie rond in de kerstboom
Waarin de slingers hangen
Waarin de lampjes fonkelen
Waaronder de cadeautjes rusten
Waarbij de kerstwens bezield
De boom een woning geeft
De boom schouwt diep in het hout
Waarvan ik groot gegroeid ben
Tot u, o grote kerstman
Wil ik mij wensend vragen
Om stapels cadeautjes!

Nina Gawad, Greg Post en Sepp Weers

Gedichten over Zeilkamp

Emma van der Krogt

Eva Vervark - 8B

Ghalied Nazir - 8B

Saar van Ruiten - 8B

Femke Jansen 8B

Maya Cikuru 8E

Novi Amende 8B

Sprookje

Er was eens een arme man die op een koude winterdag geen brandhout meer had. Dus ging de man met een mand en een bijl op pad. Toen de man genoeg hout had en terug naar huis wou, kwam de man een olifantje tegen. Het olifantje zat vast in een spleet die na verloop van tijd in een boom was ontstaan. De man was goed gestemd dus liep hij naar het olifantje om het te helpen.
Toen het olifantje los was, liep de man weg. Maar de man had nog geen vijf stappen gezet of het olifantje stond al naast hem. De man bleef lopen en het olifantje bleef meegaan.
Toen de man thuis kwam, bouwde de man een plekje voor het olifantje, want hij kon het moeilijk buiten in de sneeuw laten staan.
De man verzorgde het dier tot er op een dag een man, die er behoorlijk erg uitzag als een circusdirecteur, op de stoep stond. Deze man vroeg naar het olifantje die inmiddels volgroeid was en vroeg of hij het mocht kopen voor veel geld. Het was genoeg geld om een reis naar het verre land te maken waar de man van droomde, maar toch zei de man nee.
Hij had zijn hele leven voor het olifantje omgegooid en dat kon hij niet zomaar opgeven.
De circusdirecteur werd heel boos. Zo boos dat hij het huis van de man in de fik zette.
Het enige wat de man nu nog had, was de olifant. De man besloot er het beste van te maken.
Dus ging de man op weg om hier en daar mensen te helpen met zware dingen tillen voor een beetje geld. Toen de man genoeg geld had, besloot hij om een reis te maken met zijn olifant naar het verre land. Eenmaal daar bouwde de man een huis en hij leefde nog lang en gelukkig met zijn olifant.

Door Berk van Ulden

Respect

Herinneringen aan Holland

Kut mus, 
Kut weer,
Kut fiets, 

Kut koe, 
Punt. 

Gedicht door Fiep Kok

Jij en ik

Ik denk gesloten voor iedereen,
Jij denkt open voor iedereen

Me, Myself and I :)

Water bedekt ongeveer
70% van de oppervlakte
van de hele aarde,
maar 97% van dat
water is niet te drinken.

Ik heb dat met voedsel
70% is zelf gekookt,
en 97% daarvan is niet te vreten.

Winterwereld (7de klas)

Het vormgedicht

Al die nachten zit ik te wachten

Jij bent de sterren van de nacht,
En ik sta altijd voor je op de wacht.

De jaargetijden door het jaar heen

De lente
De lente begint op 21 maart. Dat is ongeveer op driekwart van het schooljaar. In de lente worden de meeste mensen weer een beetje vrolijker, omdat de bladeren en bloemen dan weer tevoorschijn komen. En sommige mensen hebben in de winter ook een winterdip. Dit zorgt ervoor dat je wat minder lekker in je vel zit en minder de behoefte hebt om dingen te ondernemen. De lente zorgt er dan voor dat je uit deze winterdip wordt gehaald, doordat de zon wat meer begint te schijnen. Waardoor jij ook weer gaat stralen.

De zomer
De zomer begint op 21 juni. Dat is een beetje aan het einde van het schooljaar. De zomer is voor de meeste menen hun favoriete seizoen. Omdat de zon dan weer volop gaat schijnen. Je hebt dan waarschijnlijk ook meer zin om met vrienden af te spreken om bijvoorbeeld naar het strand te gaan of om in de stad te gaan shoppen. Maar het allerbelangrijkste aan de zomer is natuurlijk de zomervakantie! In de zomervakantie gaan veel mensen naar een warm land om lekker te ontspannen. En misschien word je wel verliefd op een jongen bij jou op de camping. En ga je samen met hem de beste zomer ooit beleven. Met je voeten in het zand en uren lang zonnen. Heb jij al weer zin in de zomer? Ik in ieder geval wel.

De herfst
De herfst begint op 21 september. Dat is vrij aan het begin van het schooljaar. Als de herfst begint, beginnen de bladeren van de bomen te vallen. Dat zijn meestal prachtig gekleurde bladeren in geel, oranje of rood. In de herfst heb je natuurlijk ook de herfstvakantie. Dat is helaas wel maar een week, maar dat maakt de vakantie niet minder leuk. Je kan in de herfst ook leuke tekeningen maken van de gekleurde bladeren.

De winter.
De winter begint op 21 december. Dat is een beetje in het midden van het schooljaar. De winter staat bekend om de sneeuw die uit de lucht valt als de temparuur flink onder het nulpunt is. Maar helaas gebeurt dat bijna nooit in Nederland. Als het wel gebeurt, is iedereen extra blij. Je kan heel veel dingen doen met sneeuw, zoals sneeuwpoppen maken, sneeuwballengevecht, iglo’s maken en natuurlijk schaatsen!

Verhaal door Jonne Agsteribbe